نیاز به نگهداری، ذخیره و حمل و نقل مواد از روزهای اولیه بشریت وجود داشته است. میخواهیم در این مقاله به گذشته برگردیم و پیشرفتهای تکنولوژیکی بزرگی رو در طول تاریخ مشاهده کنیم که صنعت کارتنسازی و بسته بندی رو به شکل امروزی درآورده است.
بسته بندی اولیه
انسانهای اولیه برای ذخیره و حمل مواد غذایی خود از مکانی به مکان دیگر از بسته بندی استفاده میکردند.
اما درباره اینکه در آن زمان از چه موادی برای بسته بندی استفاده میکردند، هیچ اطلاعاتی وجود ندارد. مورخان معتقدند که آنها در دوران شکار، از موادی مانند برگ، پوست حیوانات، آجیل یا کدو برای نگهداری و حمل اقلام استفاده میکردند.
تکنیکهای بسته بندی در مصر باستان
در مصر باستان، شیشه گران بود و به عنوان یک سنگ گرانبها معمولاً برای خانواده سلطنتی در نظر گرفته میشد. این وسواس مصریها نسبت به شیشه، در نهایت آنها را به کشف فناوری دمیدن در شیشه سوق داد. که میتوانست شیشه را به ظروف ذخیره آب و غذا تبدیل کند.
تکنیکهای بسته بندی در چین باستان
چین باستان به دلیل نوآوری هایشان در توسعه کاغذ، توانستند قدیمیترین نمونه بسته بندی انعطاف پذیر را تولید کنند.
مورخان معتقدند که در قرن اول یا دوم، چینیها شروع به استفاده از پوست درخت توت برای بسته بندی غذا کردند. در قرنهای بعد، زمانی که چینیها تکنیکهای کاغذسازی خود را کامل کردند، کاغذ برای بستهبندی اقلامی مانند دارو و بستههای چای نیز مورد استفاده قرار گرفت.
بسته بندی قرون وسطی
در قرون وسطی محبوبیت استفاده از بشکههای چوبی و جعبههای چوبی به عنوان وسایل ذخیرهسازی و حمل و نقل افزایش یافت. بشکهها معمولاً برای سفر در اقیانوسها برای ذخیره اقلامی مانند دام، غذای خشک و آب شیرین استفاده میشدند.
بسته بندی در انقلاب صنعتی
در این دوره یعنی از سال 1760-1840، با افزایش تقاضا برای بسته بندی با کیفیت بهتر، پیشرفتهای تکنولوژیکی بزرگی رخ داد. این تقاضا برای کیفیت، با افزایش ناگهانی محصولات جدیدی که اکنون برای مصرف تودهها در دسترس بودند، تقویت شد. با این حال، باید توجه داشت که بسیاری از مواد بسته بندی که در این دوره به وجود آمدند، گران بودند. به این معنی که استفاده از این مواد معمولاً برای نگهداری و حمل و نقل کالاهای لوکس اختصاص داشت.
در اینجا برخی از پیشرفتهای قابل توجه بسته بندی که در این دوره رخ داده است، آورده شده است:
جایزه حفظ مواد غذایی ناپلئون
در سال 1795، ناپلئون به هر کسی که میتوانست روشهای بهتری برای نگهداری مواد غذایی اختراع کند، جایزهای 12000 فرانک در نظر گرفته بود. این فشار برای نوآوری، به دلیل نیاز ناپلئون به یافتن راهی برای تغذیه ارتش خود بود که در بحبوحه جنگ بود.
با این حال، 15 سال دیگر نمیگذرد تا این جایزه توسط فردی به نام نیکلاس آپرت به دست بیاید. نیکلاس آپرت، که به عنوان پدر کنسرو نیز شناخته میشود، روشی را برای نگهداری غذا برای مدت طولانی با جوشاندن و سپس بستن غذا در ظروف شیشهای بدون هوا ابداع کرد. ما امروز هم از این روش در مورد غذاهای کنسرو شده استفاده میکنیم.
ظهور قلع
در سال 1810، پیتر دوراند انگلیسی، استفاده از قوطیهای آهنی با روکش قلع را به جای بطری برای نگهداری مواد غذایی به ثبت رساند. طی 20 سال آینده، قلع به یکی از محبوبترین مواد بسته بندی برای بسته بندی چیزهایی مانند کلوچه و تنباکو تبدیل خواهد شد.
اولین جعبه مقوایی
اگرچه خود مقوا چند صد سال قبل در چین اختراع شده بود. با این حال جعبه مقوایی تا سال 1817 توسط سر مالکوم تورنهیل ساخته نشد. این جعبهها هنوز راه راه نبودند و تا سال 1871 اختراع نشدند. جعبههای مقوایی در میان تولیدکنندگان ابریشم برای حمل پروانه و تخممرغ از ژاپن به اروپا محبوبیت داشتند.
اولین ماشین ساخت کیسه کاغذی (1852)
چندین سال پس از ایجاد اولین کیسههای کاغذی تجاری در سال 1844، فرانسیس وول ماشینی را اختراع کرد. این ماشین که قادر به تولید انبوه کیسههای کاغذی بود.
کیسههای کاغذی در آن زمان دقیقاً شبیه آن چیزی نبودند که امروزه به عنوان کیسههای کاغذی فکر میکنیم. آنها شبیه پاکتهای پستی بزرگ بودند.
اولین کارتن (1879)
رابرت گیر، چاپگر بروکلین، اولین کارتن را به طور تصادفی ساخت. گیر صاحب یک شرکت کیسه کاغذی بود. یک روز، یکی از دستگاههای Gair با برش دادن (به جای چروک کردن) یک دسته از کیسههای کاغذی دچار مشکل شد. پس از آن بود که گیر متوجه شد که برش و چین کردن کارتنها در یک عملیات میتواند کارتنهای بسته بندی پیش ساخته را بسازد.
اولین جعبه غلات (1906)
برادران کلوگ، که به دلیل اختراع غلات کورن فلیک در سال 1877 شناخته میشوند. از اوایل سال 1906 شروع به استفاده از مقوا برای توزیع و بازاریابی غلات خود کردند. در ابتدا جعبه غلات در یک کیسه مهر و موم شده با گرما پیچیده شده بود و غلات در داخل آن شل بود. در نهایت، یک کیسه پلاستیکی در داخل جعبه غلات قرار داده شد تا غلات را در خود نگه دارد و از آن محافظت کند.